Normale mensen - Sally Rooney ⭐⭐⭐⭐

Sally Rooney is in één klap bekend geworden met haar debuutroman “gesprekken met vrienden” en won als jongste schrijfster ooit de Costa Novel Award met Normale mensen. Al snel kreeg ze de titel: nieuwe literaire superster.

De eerste zin “Marianne doet open als Connell aanbelt” zegt al veel over het boek; Connell en Marianne hebben iets samen, cirkelen het hele boek lang om elkaar heen en leren elkaar stapsgewijs beter kennen.
Het verhaal gaat over hun liefde en vriendschap, wordt voor de lezer afgespeeld en neemt je mee naar de ontknoping. Samen en alleen maken ze veel mee in een paar jaar tijd; ze ervaren liefde, eenzaamheid, vriendschap, trauma’s en ze zoeken hun weg in het leven en hun weg naar elkaar. Want ze kunnen niet met, maar ook niet zonder elkaar leven.

Rooney zegt dat ze wil dat haar pagina’s “schoon” zijn. Ze gebruikt geen aanhalingstekens om dialogen te begeleiden en dat maakt het moeilijk om de eerste paar hoofdstukken door te komen. Voor veel lezers is het heel erg wennen en moet je Connell en Marianne leren kennen om door te hebben wie wanneer spreekt.
Daarbij vraag je je aan het aan het einde van het verhaal af waar het boek precies naar toe werkte, wat de les van dit boek is, en misschien komt dat wel doordat Rooney alles voor je schrijft. In veel stukken tekst of dialogen kan de lezer zelf niet ontdekken en ervaren waar de personages heen willen maar wordt het door de schrijfster uitgewerkt. Dat geeft af en toe het gevoel dat je als lezer overbodig bent.
Desondanks leest het verhaal ongelofelijk snel weg. Je leeft mee met Connell en Marianne, wordt meegetrokken in hun liefdesverhaal en wenst hen elkaar toe. Het boek raakt je en is niet weg te leggen.