Over mij
Ik ben geboren in Rotterdam en ben in een groot gezin opgegroeid. Al vanaf het moment dat ik geboren ben, hebben er bij ons in huis honden gewoond. In 2012 kregen mijn zusjes en ik een paard en ondertussen hebben we konijnen, parkieten en vissen gehad. Naast mijn liefde voor dieren en dierensport (Agility en paardrijden), houd ik van koken, kinderen en natuurlijk lezen en schrijven.
Die laatste hobby begon toen mijn zusjes en ik in 2010 een laptop kregen en ik mijn allereerste verhaal schreef. Een vage samentrekking van boeken, films en mensen die ik kende. Het ging helemaal nergens over, was bizar slecht geschreven en telde slechts zesendertig pagina's maar daar begon het mee. Mijn liefde voor schrijven.
In het tweede jaar van de middelbare, eind 2012, begon ik aan mijn eerste boek: Lost resort. Meer over dit boek, dat uiteindelijk de basis voor mijn debuutroman vormde, kun je hier lezen.
In de jaren die volgden, schreef ik op een site genaamd Wattpad, waar lezers en schrijvers samenkomen om hun liefde voor boeken te delen. Lost resort kreeg weinig aandacht maar een ander verhaal werd behoorlijk populair. Ik schreef graag en durfde ten slotte in 2015 mijn familie er ook over te vertellen. Eerst was ik daar te onzeker voor maar door hun enthousiasme over Lost resort durfde ik steeds meer van mijn werk te delen.
Vanaf dat moment ging de knop zo'n beetje om. Mijn vader pushte me om uitgeverijen te benaderen en hoe zeer ik dat toen wilde, bleef ik uitwegen zoeken; het moest eerst een trilogie worden, ik wilde het herschrijven, ik was te jong, ik had geen tijd- en ga zo maar door. Dat alles betekende natuurlijk: ik vond het doodeng.
Inmiddels is het boek eind maart gepubliceerd door uitgeverij Elikser. Het hele gebeuren vind het nog steeds eng. Want ik weet toch niets van schrijven en boeken uitgeven af? Ik heb mezelf leren schrijven, blijf mijn werk honderd keer herlezen en vind het nooit goed genoeg. Dat veranderde pas toen ik in februari de allerlaatste versie van mijn manuscript naar Jitske (mijn uitgeefster) stuurde. Het was oké zo. Het zou nog door iemand gecorrigeerd gaan worden, Jitske zou er nog naar kijken - het was oké. (side note: dat was absoluut niet de laatste keer dat ik het manuscript moest nakijken.)
Ik ben klaar met het eerste boek en dat is een heel vreemd gevoel. Mijn hele middelbare school heeft deze trilogie me bezig gehouden. Na de middelbare school nam ik een au pair jaar in Amerika en werkte me daar een ongeluk om naast 90 uur per week werk (50 uur als au pair en 40 als stalmanager op een manege) mijn eerste boek volledig te herschrijven.
Dit is een verhaal waar ik al jaren mee rond loop en inmiddels ben ik niet meer bang. Natuurlijk is het uitgeefproces spannend maar ik vind het heel gaaf en ben blij dat ik het met jullie kan delen.
Die laatste hobby begon toen mijn zusjes en ik in 2010 een laptop kregen en ik mijn allereerste verhaal schreef. Een vage samentrekking van boeken, films en mensen die ik kende. Het ging helemaal nergens over, was bizar slecht geschreven en telde slechts zesendertig pagina's maar daar begon het mee. Mijn liefde voor schrijven.
In het tweede jaar van de middelbare, eind 2012, begon ik aan mijn eerste boek: Lost resort. Meer over dit boek, dat uiteindelijk de basis voor mijn debuutroman vormde, kun je hier lezen.
In de jaren die volgden, schreef ik op een site genaamd Wattpad, waar lezers en schrijvers samenkomen om hun liefde voor boeken te delen. Lost resort kreeg weinig aandacht maar een ander verhaal werd behoorlijk populair. Ik schreef graag en durfde ten slotte in 2015 mijn familie er ook over te vertellen. Eerst was ik daar te onzeker voor maar door hun enthousiasme over Lost resort durfde ik steeds meer van mijn werk te delen.
Vanaf dat moment ging de knop zo'n beetje om. Mijn vader pushte me om uitgeverijen te benaderen en hoe zeer ik dat toen wilde, bleef ik uitwegen zoeken; het moest eerst een trilogie worden, ik wilde het herschrijven, ik was te jong, ik had geen tijd- en ga zo maar door. Dat alles betekende natuurlijk: ik vond het doodeng.
Inmiddels is het boek eind maart gepubliceerd door uitgeverij Elikser. Het hele gebeuren vind het nog steeds eng. Want ik weet toch niets van schrijven en boeken uitgeven af? Ik heb mezelf leren schrijven, blijf mijn werk honderd keer herlezen en vind het nooit goed genoeg. Dat veranderde pas toen ik in februari de allerlaatste versie van mijn manuscript naar Jitske (mijn uitgeefster) stuurde. Het was oké zo. Het zou nog door iemand gecorrigeerd gaan worden, Jitske zou er nog naar kijken - het was oké. (side note: dat was absoluut niet de laatste keer dat ik het manuscript moest nakijken.)
Ik ben klaar met het eerste boek en dat is een heel vreemd gevoel. Mijn hele middelbare school heeft deze trilogie me bezig gehouden. Na de middelbare school nam ik een au pair jaar in Amerika en werkte me daar een ongeluk om naast 90 uur per week werk (50 uur als au pair en 40 als stalmanager op een manege) mijn eerste boek volledig te herschrijven.
Dit is een verhaal waar ik al jaren mee rond loop en inmiddels ben ik niet meer bang. Natuurlijk is het uitgeefproces spannend maar ik vind het heel gaaf en ben blij dat ik het met jullie kan delen.